OFFICIALLY MARRIED TO MY BIAS
CHAPTER 27: WHERE ARE WE?

DASURI

Matapos ang mahabang pagkakaidlip, naalimpungatan ako. Narinig ko ang paguusap ng dalawang lalaki sa tabi ko.

"Pare, ano ba talaga ang gagawin na'tin sa babaeng 'to?"

"Hindi ko rin alam pre, basta ang utos sa'tin ni boss. Kidnapin daw natin sya at dalhin sa isang liblib na lugar."

Naramdaman ko ang paghawi ng isang lalaki sa buhok kong nakaharap sa dibdib at leeg ko. Doon ko narealized na may takip pala ang mga mata ko habang nakatali naman ang mga kamay ko.

"Hindi ganon kaganda ang katawan pero makinis. Pwede na..." kinalibutan ako nang marinig 'yon. Takte! Ano ba 'tong napasok ko.

"H'wag mo syang hawakan! Malalagot ka kay Boss kapag ginawa mo 'yon." Narinig ko pa ang paghampas nung isang lalaki sa kamay nung lalaking humawak sa buhok ko. Bigla kong nakaramdam ng takot para sa kaligtasan ko. Pero kahit ganon nilakasan ko ang loob ko at sinubukang makawala.

"Sino kayo?! Pakawalan nyo ko! Isusumbong ko kayo sa asawa ko!!" sigaw ko pa sa mga ito. Hindi naman sila natakot at nagawa pa kong tawanan.

"Narinig mo pre? Susumbong nya daw tayo sa asawa nya. Haha, para sabihin ko sa'yo. Nauna naming nakidnap ang asawa mo bago sa'yo." Biglang kumabog ang dibdib ko.

S-Si Kai? K-Kinidnap din nila? Pero bakit?

Pinigilan nila ang pagpupumiglas ko, sinubukan nilang takpan muli ang aking ilong nang panyong ginamit nila sa'kin kanina. Hindi nagtagal ay unti-unti na naman akong dinadalaw nang antok. Pinipigilan kong pumikit pero hindi ako nagtagumpay.

L. joe... you said you are my knight, right? Aasahan kong magagawa mo kaming iligtas ng asawa ko. Please.

Pagmulat nang aking mga mata nagulat ako sa aking nakita. Nakahiga ako sa isang kama kung saan tanging ako lang ang tao. Nilibot ko pa sa paligid ang aking paningin kung saan napagtanto ko kung nasaan ako. "Sandali lang, nasa isang hotel ba ko?" mula kasi sa kama. Hanggang sa mga gamit sa paligid. Malalaman mo agad na isang hotel nga 'yung kinaroroonan ko. Napahawak ako sa katawan ko.

Jong Ina! Pinagsamantalahan ba ko?!

Nakahinga naman ako nang maluwag nang mapansin na suot-suot ko pa rin 'yung white blouse at black pants na suot ko bago pumasok.

"Salamat naman at mali 'yung iniisip ko." bulalas ko pa.

"Pero teka, Nasa'an ba ko?"

Tumayo ako mula sa malambot at puting-puting kama. Dahan-dahan kong nilibot 'yung lugar. Medyo malaki rin iyon para sa isang normal na kwarto ng hotel. Kumpleto ang gamit. Merong kusina at banyo. I guess, it's more like a condominium than a hotel.

Nakarinig ako nang kalampag ng mga gamit sa bandang kusina. Biglang kumabog ang dibdib ko. Hindi lang ba ko ang nandito?! Waaah! Natatakot na ko. Sino ba kasi talaga yung kumidnap sa Akin?!

Dahan-dahan akong naglakad patungo roon. Kahit na sobra yung kabang nararamdaman ko. Sa tingin ko mapapanatag lang ang aking kalooban kapag nakita ko kung ano ba talagang meron 'don.

Nanginginig akong sumilip sa kusina. May naaninag akong lalaki na abala sa pagluluto. Sinimulan kong usisain ang itsura nya mula sa paanan paakyat sa kanyang ulo. Lalo namang namilog ang mga mata ko nang mapagtanto kung sino ito. "Hubby?!!"

Napayakap pa ko mula sa likod nya dahil sa sobrang tuwa. Salamat naman po't nandito rin ang asawa ko. Akala ko talaga mamamatay na ko dahil sa sobrang takot. Akala ko may mga sindikato nang kumidnap sa akin para tumabahin ako. Jusmeyo! Ano namang mapapala nila sa katawan ko. Huhu.

Napahinto sya sa kanyang ginagawa at napatitig sa braso kong nakapulupot sa bewang nya. Narinig ko ang papatay nya sa kalan at paglingon nito sa akin.

"Mukhang na-miss mo nga ko nang sobra. Ang higpit nang pagkakayakap mo sa akin e."

Natauhan ako nang marinig ang sinabi nya. Oo nga pala, meron pa pala kaming tampuhan. Tinanggal ko ang pagkakayakap sa kanya sabay talikod dito. Ano ba 'yan, bakit ba bigla ko syang niyakap? Gee. Nakakahiya.

"Mali ka ng iniisip. Sobra lang akong natuwa kasi hindi pala kidnappers ang kasama ko rito. Meron kasing dumukot sa'kin mula sa school tapos dinala nila ko dito." Pagtanggi ko pa. Narinig ko naman ang mahina nyang pagtawa. "Anong nakakatawa?! Akala mo ba nagbibiro ko? Sobra kaya kong natakot sa nangyari sa'kin kanina. Lalo na nung...." Pinigil ko 'yung sarili kong magsalita. Ayokong malaman nyang sobra kong nagalala nang malamang kinidnap din sya nung mga kidnapers.

Umalis ako sa pwesto ko at umupo sa isa sa mga silya roon. "Nagugutom na ko. Pwede bang bigyan mo ko nang niluto mo?" tanong ko habang hindi sa kanya nakatingin. Hindi naman sya nagsalita pero ipinaghain ako nang niluto nyang almusal.

Inabot ko na 'yung chopsticks at walang imik na nagsimula sa pagkain. Kumuha din naman sya nang sa kanya at umupo sa harapan ko. Nakayuko ako habang pasimple syang sinisilip. Tahimik lang sya sa pagkain. Gusto ko sanang itanong kung anong ginagawa nya dito pero ayoko namang ako ang unang makipagusap sa aming dalawa. Sya kaya 'yung lalaki, kaya dapat sya yung maginsist! Napahinto ko sa pagkain nang marinig na syang magsalita. "Miss na kita,"

Halos pabulong nitong bigkas. Dahan-dahan naman akong napalingon sa kanya. Nakayuko sya't nakaharap sa pagkain pero alam kong ako ang kinakausap nya.

"Miss ko na yung baliw kong asawa. 'Yung mga kapalpakan nya. Yung kakulitan nya, yung pagtawa at pagtawag nya sa'kin ng hubby. Pati na yung mga yakap at halik nya."

Napangiti ako nang marinig ang mga 'yon. Lalo na nung ipagtama nya ang aming mga mata. Sabay sabing, "Sana lang...ganon din sya sa akin."

Ramdam ko ang pag-init ng magkabilang pisngi ko. Sinubukan kong itago 'yon pero hindi ko na nagawa. Pati tuloy si hubby nakangiti na rin sa harap ko. Inabot pa nya ang kamay ko at pinisil 'to. "Sorry na. Bati na tayo, please?"

Tumango-tango naman ako habang sobrang tamis ng ngiti. Mag-iinarte pa ba ko? Nilalandi na nga ko e. Haha. "Sorry din hubby. Magpapakabait na ko, promise!" Ibinaba ko 'yung chopstick at nanumpa sa harap nya.

"I don't believe you. Uulitin mo parin 'yon, sigurado ko." napanguso ko sa naging sagot nya.

"Wew. Hindi na nga sabi. Nangako na nga ko diba?" reklamo ko rito.

"Eventhough, I know you wifey. Because of your impulsive decision, I'm sure na uulitin mo parin 'yon. Come here." he instructed me na pumunta sa pwesto nya. Sinunod ko naman ang gusto nya at lumapit dito.

Iniikot nya 'yung upuan para magkaharap kami. Bali nakatayo ako sa harap nya habang sya nakaupo parin sa kanyang silya. Kinuha nya 'yung mga kamay ko at ipinatong 'yon sa kanyang mga balikat. Nagawa pa nyang ipulupot ang braso nya sa bewang ko at higitin ako papalapit sa kanya. He placed me between his legs and look at my eyes.

"Pero alam mo kahit ganon? I won't get tired of you. Magpapahinga lang ako kapag sumosobra kana. Pagkatapos, susuyuin na ulit kita." Inabot pa nya 'yung ilong ko at mahinang pinisil 'to.

"Ganon ka kalakas sa akin."

Hindi ko na napigilan. Yumuko ako at niyakap sya nang mahigpit. "I love you hubby. I super-duper love you." He hugs me back. Ngayon ko lalong napapatunayan. Sobrang swerte ko talaga sa asawa ko. He spoiled me kahit na sa mga kalokohan ko. Haha.

"Wifey," tawag nito sa'kin habang magkayakap kami.

"Bakit po?" tanong ko naman.

"Gusto mo na ba ng baby?" napalayo ko sa kanya nang marinig 'yon.

Anak ng tipaklong! Tama ba 'yung pagkakarinig ko? H-He's asking me kung gusto ko na ng B-BABY?!!

Napapalunok pa ko habang nakatitig sa kanya. Hindi naman sya mukhang nagbibiro. Ibig sabihin....??

"If you want, we can make..." tinakpan ko agad ang bibig nya. Ayokong marinig nang buo ang sasabihin nya. Nahihiya ako!

"Stop hubby," bulalas ko. Tinanggal naman nya 'yung kamay ko sa bibig nya.

"Why? Ayaw mo ba?"

Umiling-iling ako, "Hindi sa ganon,"

Nakakahiya naman kasi kung pagpaplanuhan namin ang tungkol 'don. Hindi ba pwedeng GAWIN NA LANG NYA?!

"Then why? It's not our first time though," kaswal nitong tanong. Hinampas ko nga sya sa balikat,

"Yah!" insensitive ha. Kitang hiyang-hiya na nga ko dito e. Yumuko ako para iwasan ang tingin nya.

"Gusto ko.... syempre..... kaso, nahihiya ako e. Ahh! Jinjja!" tinakpan ko 'yung mukha ko dahil sa sobrang hiya. Natawa naman si Kai dahil 'don.

"Okay, I get it. I won't ask. I will just do it." Nakangiti nitong pahayag.

Tumango-tango naman ako habang nakatakip parin ang mga kamay ko sa aking mukha. Sobrang pula na siguro ng mukha ko. Feel na feel ko 'yung pag-init 'non e. Kaloka. Haha.

"You're so cute." Komento pa ni hubby habang nakatitig sa akin.

L. JOE

"The fvck! Why she's not answering my call?" naiinis na ko.

Where the hell she is? Nagulat ako nang mapansin sa first class namin na wala sya. Nauna syang pumasok sa akin kaya imposibleng absent sya. Nagsimulang mag-attendance ang professor namin at nang tinawag ang pangalan ni Dasuri. Her friend, Sora, said that she's absent today. Hindi na ko nakatiis, kahit kakaumpisa pa lang ng klase. Kinuha ko 'yung gamit ko at lumabas ng room. Sinita pa ko nung professor pero hindi ako nagpatinag. The hell I care? I won't sit there, listen to his nonsense lecture until I saw that stupid girl. Saan na naman ba nagtungo ang babaeng 'yon?!

She always gives me reason to worry. Tsk!

Pinasok ko na 'yung mga cr ng girls sa buong university but still hindi ko parin sya nakita. Nilibot ko na rin ang buong building but until now I don't have any idea where's on earth, I could replace her. "Answer the phone, idiot!" nangagalaiti kong pahayag.

Makita ko lang talaga sya. Ikakadena ko na sya sa tabi ko. Grr. Lalo kong kinabahan nang maalala ang naging usapan namin kanina.

Just a heads up: Narugi.com is the only place to read the complete version of this book for free. Don't miss out on the next chapter-visit us now and continue your journey!

"Woah! Bitawan nyo ko! Waaah! Bitaw!"

"Ouch! Argh! Dasuri! Ouch! It's me L. joe! Ouch!"

"L. joe?"

"What's wrong with you?! I call your name hundreds of times but you don't even give me a glance. Now that I stop you from walking you hit me so hard! God! You're so harsh!"

"Sorry, akala ko kasi isa ka sa mga lalaking humahabol sa'kin."

"What? Did you take drugs or something?"

Posible kayang totoo ang sinabi nya? Sino naman ang mga lalaking tinutukoy nya? I grind my teeth together. Subukan lang nilang hawakan maski isang hibla ng buhok ni Dasuri. May kalalagyan sila.

I hang up the phone and continue my search. Halos buong university na ang napuntahan ko except sa isang lugar, basement of our school. Doon itinatambak ang mga sirang gamit ng eskwelahan. Alam kong maliit ang tyansang makita ko si Dasuri don, but I'll take a chance.

Patakbo kong nagtungo roon. Nang makarating ako sa hallway na daraanan patungo sa basement. Someone caught my attention. Isang babae wearing a full black outfit. Nakaupo ito sa railings sa gilid ng hallway. I walk slowly. "Hoy gago! May hinahanap ka?" she asked. Wala sana kong balak na pansinin ito kung hindi lang nya binanggit ang pangalan ng babaeng hinahanap ko.

"Si Dasuri ba?" I slowly face him.

"You saw her?" Bumaba ito sa railings at sumandal na lang rito habang nakangiti sa'kin. "Pano kung sabihin kong oo?"

I look at her and calculated the situation. Should I believe her? I don't have any choice though.

"Tell me, where she is now?"

"Enggg. Hindi ako mabait baka nakakalimutan mo? Hindi ako maglalabas ng impormasyon hangga't alam kong wala kong mapapala." Iwinagayway pa nya sa harap nya yung lollipop na kinakain nya mula pa kanina. Pinigilan ko naman ang sarili kong mainis. She's getting into my nerves.

"How much?" diretsyahan kong tanong.

"Woah! Mayaman ka siguro? Pera agad inooffer mo e, kaya lang dre pasensya kana ha? Hindi ko kasi kailangan ang pera mo. May iba kong gusto." Saad nya habang nakangisi. Nawala rin naman agad ang ngiting 'yon at napalitan nang paguusig sa kanyang mga mata. That's when I feel that something is going on.

"Sino ka ba talaga? Bakit parang sobra-sobra naman ata ang pagaalala mo kay Dasuri? May namagitan ba sa inyo dati? Ex ka ba nya sa Amerika?" I smiled when I heard her deduction. Really? Yun ba ang naiisip nya? Dahan-dahan akong lumapit sa kanya. Sinigurado kong hindi mapuputol ang titigan namin. I want her to hear clearly kung ano ang sasabihin ko. Tinignan ko muna sya mula ulo hanggang paa bago muling magsalita. "You are not the only person who asked me that."

Unti-unti kong tinanggal ang tingin sa kanya and look at the girl who is standing beside us. Sinundan din naman nya nang tingin 'yon at nakita ang pinaka malapit na kaibigan ni Dasuri sa university. Mukhang kanina pa nya pinakikinggan ang paguusap namin. "Ikaw?! Anong ginagawa mo dito?" Gain asked Sora. Wala namang ipinakitang reaskyon si Sora.

"Both of you should talk." Saad ko saka naglakad paalis sa harap nya. Halata rito na lalo syang nalito sa mga nangyayari.

"Putspa! Anong kagaguhan 'to?" naulinigan ko pang pahayag ni Gain. Hindi ko na pinagkaabalahang pakinggan ang usapan nila. Mas importante sa'kin na makita ngayon si Dasuri.

If they are curious about me, they should do better research.

DASURI

"Hubby, nasaan pala tayo?"

Hanggang ngayon wala parin akong kaide-ideya kung saang lupalop ba ng mundo kami naroroon. Ang alam ko lang nasa isang unit kami na nakalock mula sa labas. Sinubukan ko kasing lumabas kaso naschock ako nang malamang nakalock pala 'yung pinto. Sinubukan kong tumawag sa telepono para kausapin 'yung mga staff ng unit pero walang sumasagot. Hindi ko na kasi makita yung mga cellphones namin. Mukhang kinuha ng mga kidnapers. Kaloka. Para kaming prisoners dito.

"I don't know either. Kagaya mo nagising na lang ako na nasa isang kama na tayong dalawa." Saad nito habang naghuhugas ng plato. Katatapos lang kasi naming kumain.

"Hmm, sino naman kaya ang nagpadukot sa'tin? Si Hyena? Sya lang naman ang kaaway ko e."

"Masama magbintang wifey. At saka isa pa, kung si Hyena talaga ang may pakana nito. Bakit pareho nya tayong ikukulong sa isang unit ng tayo lang dalawa? It doesn't make sense." Napatango-tango ako sa sinabi nya.

"Tama ka.. mas ayaw nya 'yon. Hindi kaya 'yung mga fans mo?" ulit kong tanong. Tuluyan na syang natawa. Tinanggal nya 'yung gloves sa dalawang kamay nya dahil tapos na ito sa paghuhugas. Hinarap nya ko't pinitik ang aking noo. "You're so silly. Para kang bata kung magisip. Kaya dapat lagi kang binabantayan e." saad pa nito. Nagreklamo naman ako agad.

"Hindi na kaya ko bata!"

"Really?" tinignan nya ko na parang sinasabing 'Sa-tingin-mo?'

Just a heads up: Narugi.com is the only place to read the complete version of this book for free. Don't miss out on the next chapter-visit us now and continue your journey!

"Oo kaya! Isa na kong lady. Marami na kong pwedeng gawin na hindi pwedeng gawin ng mga batang babae." Pagtatanggol ko sa sarili ko. Lumapit naman sa'kin si Kai at ipinatong ang dalawang kamay nya sa magkabilang gilid ko. He even leans on me.

"Ows. Like what?" panghahamon nito. Natamaan ang ego ko kaya nagisip ako nang bagay na makakakumbinsi sa kanya. Napatitig ako sa labi nya, makikita mo.

"Kagaya nito." Sinapo ko ang mukha nya at hinalikan ang labi nito.

"See? Hmp," pagyayabang ko pa matapos ang maikling paghalik dito.

Mukha namang hindi sya nasatisfied sa ginawa ko. Nababasa ko kasi 'yon sa reaksyon ng mukha nya. "Wifey, alam mo naman na hindi na tayo bata right? Nasa tamang edad na tayo para gawin ang ilang bagay." Nagulat ako sa biglang pagiging seryoso ni hubby. Para bang may bigla syang narealized sa mga nangyayari.

"Oo, alam ko. Bakit?" nagtataka kong tanong.

"Naisip ko lang, baka masyado parin kitang binebaby. I'm treating you like a highschool student kagaya dati instead of being a woman now. I don't want to ruin your innocency but I'm also scared na hindi kana maggrow dahil sa sobrang pagprotekta ko. Nalilito na tuloy ako." Yumuko pa sya na nagpapakitang naguguluhan na nga sya.

Iniangat ko naman ang mukha nya at ipinagtama ang mga mata namin. "Kahit naman siguro anong pagbabago ang mangyari sa'kin. Mamahalin mo parin naman ako diba?" tanong ko rito. Tumango-tango naman sya bilang sagot.

"Edi walang problema. Treat me like a woman, gawin natin 'yung ginagawa ng mga matured na babae at lalaki. Change me into a real woman of a man." Napangiti si Kai dahil sa sinabi ko. Pinagdikit nya ang aming mga noo habang nakatitig sa'kin. "It's my pleasure my wife."

He hushed then claim my lips. Tinugon ko naman agad ang mga halik nya. He asked for an entrance so I slightly open my mouth. He slides his tongue and fight with mine. He even changes the position of his head from left to right that gives me the feel. Napapahawak ako sa buhok nya dahil sa halikang ginagawa namin.

Hindi naman nagtagal ay naramdaman ko ang paggalaw ng mga kamay ni Kai. Mula sa bewang ko paakyat sa aking dibdib. I gasped when he cupped my right breast. Ramdam ko ang init ng mga palad nito. He slowly opens the buttons of my blouse.

Bumaba naman ang halik nya patungo sa leeg ko. He's sucking it that makes me shiver. I released a soft moan. Hindi pa sya nakuntento, binuhat ako nito para ipwesto sa kitchen stools. Ipinulupot ko naman ang legs ko sa bewang nya para mas makalapit 'to sa'kin.

"Hmm, nagimprove kahit papano." Saad nito nang hawakan ang aking dibdib. Hinampas ko nga sya sa balikat. Nagawa pa nyang magkomento. Baliw.

Babalikan na sana nya muli ang aking mga labi nang biglang may tumunog mula sa cabinet sa ulunan namin. Napahinto kami at sabay na napalingon 'don.

"Cellphone ba 'yon?" tanong ko pa.

Binuksan naman nya 'yung cabinet sa ulunan ko para makumpirma ang hinala namin. Walang tigil 'yon sa pagtunog kahit hawak-hawak na 'to ni Kai.

"Hala, cellphone nga." Saad ko pa nang makita 'yon. Pero hindi sa'kin o kay Kai ang cellphone na 'yon. Wala na kasi 'yung mga cellphone namin paggising pa lang namin dito.

'Hoy! Sagutin nyo' yung nakapangalan sa name ng caller. Napakunot tuloy ang noo ko. Ang weird naman nang pangalan nya. Sinagot ni Kai 'yung tawag at ipinuwesto sa tenga nya 'yung cellphone. Pinagmasdan ko lang naman sya habang ginagawa 'yon.

"Who's this?" tanong pa nito.

Sinubukan kong makinig sa usapan nila kaso biglang lumayo si Kai nang ilapit ko yung tenga ko sa kanya. Ano ba yan! Bawal bang makinig? Tss.

"I knew it. Umpisa pa lang, alam ko nang may kinalaman kayo dito." Lalo kong nacurious sa naging sagot ni Kai. Ibig bang sabihin kilala nya 'yung kumidnap sa amin?

Waaah! Pero bakit?!

"Wala na naman kaming choice. Sige na, bye." Nilapitan ko agad si hubby matapos nyang ibaba 'yung cellphone.

"Sila ba yung kidnappers' natin? Sino sila? Kilala ko?" Hindi naman nya ko sinagot sa halip ay naglakad pabalik 'don sa nagiisang kama sa loob ng kwartong 'to. Sinundan ko sya agad. "Hoy, sumagot ka naman. Kinakausap ka kaya!" pahayag ko pa.

Binuksan nya 'yung cabinet sa tabi ng kama at naglabas ng mga damit mula roon. "Mag-ayos ka, may pupuntahan tayo." utos pa nito.

"Ha? Ano ba talagang nangyayari?!" gulong-gulo na ko.

Paano naman kami makakaalis dito kung nakalock nga yung pinto. Atsaka ni hindi nga namin alam kung nasaang lupalop ba kami ngayon. Tapos sasabihin nya may pupuntahan kami?! Kabaliw ha!

"Saka ko na ipapaliwanag ang lahat. Sa ngayon isa lang ang masasagot ko sa mga tanong mo." isinara na ni Kai yung cabinet at hinagisan ako ng tuwalya, nasapo ko naman iyon.

"Alam ko na kung nasa'an tayo."

"Saan?" tanong ko.

Huminga muna 'to ng malalim bago casual na sumagot, "Tokyo, Japan."

Namilog naman ang mga mata ko dahil sa gulat. "Seryoso?!"