The Crazy Rich Madame
Chapter 19; Unrully

So ironic!

Habang palayo ng palayo si Vladimyr mula sa sasakyan, lalong patindi ng patindi ang nararamdamang inis at pag aalal ni Lucien kay Vlad.

Inis na di niya mapangalanan kung ano at saan ba talaga nanggagaling ang inis na yon para sa babaeng yon. Kung tutuusin, wala naman dapat siyang pakialam sa mga gustong gawin nito sa buhay niya. Kahit magpakamatay pa ito. Inis dahil bigla nalang siya nitong dinala kung saan.

Inis dahil kahit injured pa ito ay nagawang tumakas sa ospital para lang pumunta dito sa lugar na ito.

Inis dahil basta nalang siya nitong iniwan sa loob ng sasakyan na parang balewala habang may dalang baril at pupunta sa kung saang lumalop para ano? Para kanino?

At inis dahil wala siyang magawa

dahil tinali siya nito. At pakiramdam niya wala siyang silbi.

Sa lahat ng inis na iyon, isa lang ang pinaka punto nito.

'ang pasaway na babaeng iyon!' he shouts in his mind.

Mababaliw na siya sa pag aalala para sa babaeng yon!

Gigil na nagtatagis ang bagang ni Lucien dahil sa galit na nararamdaman. Pinipilit din

niyang hilahin ang pagkakatali sa kamay niya sa abot ng sariling lakas para makawala.

He needs to get out of this car and follow that woman immediately.

He is afrain for that 'unruly' woman might do next!

She has gun, but, who knows if in the place she'll go, the people there has guns as well?

'Paano kung patayin siya ng mga taong naroon?' he worriedly thought.

Masyadong naguguluhan at nabibigla si Lucien sa mga nasasaksihan niya mula kay Vlad. Taliwas sa lahat mg mga nalaman niya.

'What exactly, kind of life she have?' he can't help but ask himself.

Hindi niya ine-expect na ganitong ugali ang meron ito, napaka impulsive.

'Hindi nag iisip!' bulong niya.

'Napaka pasaway!'

He doesn't know what kind of life she have, but being reckless might lead to her downfall in no time!

'What does she think, she is? A god?'

Pilit iginalaw ni Lucien ang mga kamay habang pinipilit hilahin pasalungat amg bakatali sa kamay niya until the tie loosened. He keep what he is doing when he heard a faint sound of a tearing fabric. Huminga siya ng malalim sabay hila ng biglaan ang tali sa kamay niya. Doon at napunit ang tali at naka kawala si Lucien.

"Arhh!!" A growl escaped from his throat to gather all his strength to force to tear the fabric. That is actually...

'His handkies!'

Napailing siya sa sobrang inis dahil iyon ang huling regalong natanggap niya mula kay Luvien, 9 years ago. It was a Louis Vuitton handkerchief na bigay sa kaniya ni Luvien.

He treasure that handkerchief. He felt like he still have his brother when he took it everywhere he go. It is his charm.

Naikuyom ni Lucien ang kamao niya sa nag uumapaw na inis para sa babaeng yon. Nagtatagis ang bagang niyang napapatitig nalang sa punit na panyo. Pero wala siyang magawa dahil punit na nga ito at ang mas nakaka inis pa, siya ang naka punit nito.

'Nang dahil sa babaeng yon!'

Malaki ang sentimental value sa kaniya ng panyong yon. Ngayon lang niya ito muli ginamit pero napilitan siyang punitin iyon ng di sinasadya dahil sa babaeng kinamumuhian niya. Kinamumuhian pa ba?

Namilog ang mga mata ni Lucien nang maalala niya si Vladimyr na may dalang baril. Kaagad siyang lumabas ng sasakyan at patakbong sinundan ito.

--

Tatlong putok ng baril ang umalingawngaw sa malawak na bakuran ni Don Gregorio, na umani ng sabay sabay na singhap dulot ng halong pagka gulat at takot mula sa mga taong nagkukumpulan sa harap ng mansion ng nito. Pagtapak palang ni Vladimyr sa hangganan ng malawak na bakuran ng Don, napansin niya kaagat ang kakaibang kumpulan ng mga tao na sa tingin niya ay mag sasaka ang mga iyon.

May dalang mga Malalaking karatula at may iba pa ngang naka higa na sa gilid ng daan, sa mga damo. Nag sapin lang ang mga ito ng karton. Ang iba naman ay dahon ng saging at dahon ng niyog.

Bahagya siyang nagtataka na pagmasadan ang mga taong mukhang pagod na. Bakas din sa mga mukha ng mga iyon ang kawalan ng pag asa at galit nang tingin sa kaniya ang mga iyon na may nanunukat na tingin. Vlad shook the thoughts away for a moment and just ignore those people who keep their piercing gaze on her.

May ibang nagkatinginan at sinipat pa siya ng mgabuti. May ibang nakatitig sa benda niya sa ulo at sa mukha niyang bakas pa ang ilang sugat na namamaga.

May iba ding nakapansin sa suot niyang pang hospital gown na puno na ng dugong tumagos sa benda niya sa balingkinitan niyang kalamnan.

May ibang napapa-tanga sa makinis pero may mga sugat at pasa niyang paris ng mapuputing hita.

But the most eye-catching thing is, the gun on her hand, pointed to the ground where a mark of gunshots has left.

Vlad intentionally does a gun shot to get their attention, even the inner owner of the mansion, Don Gregorio. At para maka-iwas sa anomang threat ng pinakawalan niyang ligaw na bala.

Vladimyr, then walk confidently towards the path which the people gave her. Wearing a deadly and cold as ice aura. Which send a terrifying chill to the people near her. As if she was a dreadful beast in front of them. Walang magawa ang mga tao kundi ang mapa atras palayo kay Vladimyr.

Lalo pa silang nagulantang ng biglang sumugod ang ilang bantay na tauhan ng Don. Pero walang pag aalinlangang pinaputukan iyon ni Vladimyr mismo sa kinatatayuan nila halos ilang sentimetro lang ang pagitan. Halos mapatalon pabalik sa takot ang mga ito at namutla na parang naubusan ng dugo.

"Asan ang amo niyo?" Tinutok ni Vladimyr ang baril sa isang bantay lalaki na nasa bungad ng malapad at mataas na hagdan habang nakatitig ng matalim na oarang isang tigre ang mga mata nito sa lalaki.

Bakas ang di masukat na takot sa mukha ng matabang lalaki habang di mapigil ang pangangatog mg katawan.

Napansin ni Vladimyr ang baril na nakasukbit sa tagiliran ng lalaki kaya agad niyang kinuha iyon ng di man lang napapansin ng lalaking bantay sa bilis ng kilos ngkamay niya.

Pinaputykan ni Vladimyr ang paa ng matabang lalaki na ngayon ay nagpapalahaw na habang nangangatal sa takot dahil di ito sumasagot sa tanong niya.

Wala siyang oras mag aksaya ng laway sa walang kwentang kausap.

"Tahimik!"

Halos pabulong na utos ni Vladimyr sa lalaki pero sapat para marinig nito at madama ang nakaka kilabot na aura niya.

Kaagad na itinikom ng lalaki ang bibig sa takot na mabaril na naman siya muli kahit di niya kaya ang kirot ng tama ng baril sa paa niya.

"Ikaw!"

Baling ni Vladimyr sa isa pang ngayon ay di mapaglayan ng pamumutla ng mukha sa sobrang takot.

"H-hoy! S-sino kaba ha!"

Lakas loob na singhal nito na kaagad din sinundan ng iba sabay sugod kay Vladimyr kasama ang tatlo pang kasamahan.

Vladimyr gritted her teeth with her dark murderous aura merge from her. In a fast and smooth moves, a loud thuds and crisp breaking of bones echoed on Vladimyr's senses as she released fatal roundhouse kick.

She, then does a quick but graceful spin releasing a fatal blow towards their neck which make the men fell on the ground unconscious.

As the other two left trying to attack her in an improper and uncertain blow of their punches, Vlad crouched down and does a frontial flips reachin the men's neck and slammed it on the grassy ground. Grabbing their chest with some broken ribs, writhe in unbearable pain.

"Arghh!!"

Vlad didn't budge to glance at the men. She was about to step on the first stair when an old man with a mace came out of the wide door with a shocked face.

"Vladimyr!"

With her arm straight holding a gun, pointed to the old man who just came out from a wide door, followed by his wife, Doña Matilda Dela Claire at ang dawala nitong anak na babaeng sina Veronica at Mariella. Vladimyr throw a freezing cold and piercing glare to them, as if with the trenchant glare can chop the man into bits. But, in the reality, it can't do anything more than to impart a shivering fear to them.

Halos mapa-atras ang mga ito pagkakita sa nagngangalit na si Vladimyr habang nakatutok ang baril sa kanila. Napansin din ng mga iyon ang mga tauhan na naka bulagta sa lupa. Na nakadagdag ng takot at kaba sa sistema nila. Karamihan ay walang malay at ang isang pilit na tumatahimik kahit nakakaramdam ng matinding kirot mula sa dumudugong sugat na binaril ni Vladimyr.

Lalo silang nangilabot sa nakaka takot na aurang nararamdaman mula kay Vlad. Ang mga mata nitong parang apoy na naglalagablab sa galit na anomang oras ay kaya silang lamunin at lipulin.

Ilang ulit na napalunok ang Don bago naglakas ng loob magsalita. Wala na sa hitsura nito ang mabalasik na mukha di tulad noon, 7 years ago.

"Anong ginawa mo Vladimyr!" Lakas loob na singhal ng Don, pilit itinatago ang takot na nararamdaman.

"Ang lakas ng loob mong sumugod nalang bigla dito at manutok ng baril? Sinaktan mo pa mga tauhan ko! How dare you!....."

"How. Dare. YOU!"

Halos mapatalon sa takot ang Don nang bigla ibalik ni Vlad ang mga salitang iyon sa kanya ng mas nakaka kilabot at ma otoridad. Nanlaki ang mga mata nito na papaatras papasok sa bahay nito habang unti-unting humahakbang si Vladimyr paakyat sa sementadong hagdan.

"Tapusin na natin ito dito, Don Gregorio.... gusto niyo ang buhay ko diba? Ngayon sige kunin niyo na para di na kayo magpakahirap magbayad para patayin ako at para.... wala nang ibang taong nadadamay..." Mababa pero malamig at may banta sa tono ni Vladimyr habang nakatutok pa rin ang baril at matalim na nakatitig sa Don at sa mga kasama nitong nagsususmiksik sa likod ng Don. "Ano bang sinasabi mo Vladimyr?" Asik ng Don.

"Bakit naman ako mag aaksaya ng kuwarta para sa walang kwenta mong buhay?"

"Wag ka 'nang magkaila Don Gregorio" kinasa ni Vladimyr ang baril sabay paputok sa paanan ng Don. Napasigaw sa takot ang mga kasama nitong babae.

"Vladimyr!" Sigaw ng ginang na asawa ng Don. "Totoo ang sinasabi niya maniwala ka, di kami nagbabayad ng taong papatay sa'yo!" Nangangatog sa takot sa sigaw ng donya. Di na napigilan ang mapa-iyak dahil sa takot. "Please spare us, Vlad! Look outside! Tingin mo ba kaya pa namin mag tapon ng pera sa ganitong sitwasyon?" Nangangatog na sabat ni Veronica. Bakas ang luha at takot sa mga mata nito at niyakap ang ama at ina.

"H-hindi na namin kayang magbayad ng mga tauhan sa plantation, nalulugi na ang kompaniya namin...naghihirap na kami, Vladimyr.... y-yung mga tao sa labas.... sila yung farmers na nag aalaga sa banana farm at manggo farm..... ilang buwan na silang nag wewelga diyan pero wala kaming magawa dahil wala na kaming pera kahit gusto naming bayaran sila...." Napahagulgol na si Veronica pagkatapos magpaliwanag.

Bahagyang naguluhan si Vladimyr sabay lingon sa mga taong nakatingin din sa kaniya. Bakas sa mga ito ang kawalan ng pag asa at galit.

Hindi siya makapaniwala na nangyayari ito sa kapatid ni Madame' Luz.

Kaya pala ito ang naabutan niya. Itong mga taong ito na umaasa na mabayaran ang pinagtrabahuhan nila ay ilang buwan nang naghihintay.

Lihim na napa-iling si Vladimyr. Naawa siya sa mga taong iyon. Di niya ma-imagine kung paano pa ito nakaka survive sa bawat araw kung walang mapagkuhanan ng pagkain. Muling ibinalik ni Vladimyr ang tingin sa mag anak, naalala niya bigla ang bayaw ng late Madame' na si Mr. Manolo Aguas.

"Si Mr. Aguas? Sabihin mo..... may kinalaman ba siya dito?" Pakli niya sa Don.

Umiling si Don Gregorio bago nagsalita.

"Nasa ospital si Manolo ngayon...." May lungkot sa tinig ng Don. "Inatake siya sa puso. Sa pagkaka-alala ko.... he needs full medical assistance but Herminia can't afford it.... wala na kaming balita sa kanila for almost a week.." Natigilan si Vladimyr sa narinig. Si Madame Herminia is a good person. Kahit hindi maganda ang trato ni Mr. Aguas at ng anak nitong si Miya sa kaniya. Madame Herminia treat her kind.

Vladimyr felt pain pinched in her heart. Yung nag uumapaw na galit niya kanina ay parang usok na nilipad ng hangin pagkatapos niyang marinig ang mga sinabi ng Don at ang mga taong nasa labas. Pero ang baril na nakatutok sa mga ito ay naroon pa rin.

Hindi sa naniniwala siya sa mga sinabi ng mga ito. She's not that dumb to believe them easily. But she let this slide for this time. Mag i-imbestiga pa rin siya to know the truth. And if the plantations is really in a bad state, she will take it from them.

Tangka nang ibaba ni Vladimyr amg nakatutok na baril sa Don nang bigla nalang may umagaw nito sa mga kamay niya na ikinagulat niya ng husto.

Shit!