The Crazy Rich Madame
Chapter 42; Stubbor

Mag-aalas-4 na ng hapon nang makita ni Lucien ang pag labas ng sasakyan ni Vladimyr sa malaking gate Villa. Hawak ang phone nito at parang may seryosong pinag uusapan. Habang ang isang kamay ay nasa manibela. Mula sa puwesto niya ay mas lalo niyang natitigan nang mabuti ang magandang mukha nito na nag susumigaw ng nakakaakit na ganda na parang isang duosang bumaba sa lupa. Her facial features oozing with toughness and authority but her eyes shows her inner tenderness. Pakiramdam ni Lucien, sa mga oras na iyon ay nahuhulog siya sa ilalim ng nakakabaliw na kamandag ng kagandahan, habang tumatagal na tinitingnan niya ang ex ng kapatid niya mula sa malayo. His heart pounding crazily inside it's ribcage as if it wanted to jump out from its place.

Pero agad din sinaway ni Lucien ang sarili. He can't let himself fell under that woman's dangerous charm.

'Really?'

Inner him taunts.

Lucien shook his head hard to remove those thoughts away from his mind but for a short second, Vladimyr's car is more than a hundred meters distance from his, he quickly start the engine and drove fast to follow Vlad's car until he get a little close. He is watching her from his car. Nakita niya kung paano pagsusuntukin ni Vladimyr ang manibela at galit na umiling na para bang may gusto itong iwaksi sa isipan.

He felt the urge to stop her car; comfort her from whatever is bothering her or making her upset that very moment. Pero masyadong mabilis mag-drive si Vladimyr.

All he can do is keep close to her car and observe her to avoid whatever she tries to do again. And replace some unusual deeds from her.

'This woman is kind of impulsive. Hindi nag-iisip. Basta may naisipan gawin, gagawin. Kahit na pwedeng makasama sa kaniya.' Lucien noticed.

Naalala niya ang nangyari sa isang Hacienda, a month ago. Kung di pa ito nawalan ng malay di niya pa malalaman na dumudugo pala ang sugat nito at halos ikamatay na.

Naikuyom ni Lucien ang kamao sa manibela dahil sa ala-alang iyon last month. Nagbalik ang di maipaliwanag na pag-aalala niya para dito, habang nakamasid kay Vladimyr na noon ay parang pinupunasan ang mga mata. 'Is she crying?'

His inner self worries.

He immediately sped more to get a little more closer to her but suddenly, the car turn to a narrow, one way street. At pina-bilis pa lalo ang pagpapatakbo. Halos paliparin na ang sasakyan.

'Did she sense that I'm tailing her?'

His inner self gets alarmed.

'F*ck!'

He hissed again.

His inner self asks as his forehead creased, while he tries his best to follow the woman's car.

Wala siyang mai-sagot sa sariling mga tanong. Pag labas nila ng may kahabaan na eskinita. Tumambad sa kanya ang mahabang kalye na pang dalawahang truck lang ang sukat, tatlo kung private vehicle tulad ng sa kanila ni Vladimyr. Napalingon siya sa magandang landacape ng paligid. Ma-puno ito at matataas ang mga talahib pero ang pinaka naka-agaw ng pansin niya ay ang fence sa gilid kung saan ilang hakbang lang ang pagitan sa bangin.

It was a fantastic, phenomenal and breathtaking view of the sunset that shaded the sky with red and orange while above them was a fading purple on the thick clouds.

Masyadong namangha si Lucien sa magandang view ng kalikasan, hindi niya napansin ang pag mabilis na pag-atras ng sasakyan ni Vladimyr.

"Oh shit!"

His inner self shouts.

And the raging and screeching of tires took his senses back to him. He felt a little panicked and immediately did a reverse drive to avoid crushing Vlad's car and his. "What the fuck! Is she damn crazy?"

Moving even faster, he made himself calm and focused, Lucien quickly shifted his car into a reverse gear, stepped hard and enough, to the gas pedal for acceleration he needed while glancing at Vlad's car in front and on the back of his. Hindi makapaniwala si Lucien sa ginagawa ni Vladimyr. Dahil sa bilis ng pagpapatakbo nito paatras sa kanya, wala siyang choice kundi ang umatras din sa bilis. Pero ang kalyeng yon ay bangin ang gilid at mga fence lang ang nakaharang. Di kakayanin ang malakas na pagbangga ng isang sasakyan at siguradong mahuhulog siya pag nagkataon.

Diniinan ni Lucien ang busina ng paulit-ulit. Nagbabaka sakali na makinig si Vladimyr at tumigil ito sa pag-atras pero lalo lang nitong binilisan.

'Fuck! Why didn't she stop?'

'Does she intentionally want me to push over the cliff?'

His inner self hissed and panicked but the outer self remained calm and focused, until they heard an echoing horn from a big vehicle and soon it was seen from a distance. Lucien pressed the horn harder as he tried to glance over the speeding-sixteen wheeler truck behind his car.

Sunod-sunod siyang napamura ng malakas dahil sa ginagawang kabaliwan ni Vlad. Hindi na malaman ni Lucien ang gagawin. Masyadong mabilis ang patakbo ng truck na yon at kung di maagap ang driver, siguradong sasalpukin sila nito at may posibilidad na magka yupi-yupi ang mamahaling sasakyan-or worst, pare-pareho silang mahulog sa bangin.

Pero di iyon ang talagang inaalala niya. Ang inaalala niya ay ang babaeng nag da-drive ng paatras sa harap nya na para bang gusto siya nitong mamatay sa ganitong paraan. Intentionally.

Habang mabilis na tumatakbo ang oras, pakiramdam ni Lucien para siyang nagde-detonate ng bombang nasa last 60 milliseconds na lang ang pagitan.

A hundred meters distance, nakita ng driver ang nagaganap kaya agad itong bumusina ng paulit-ulit para warningan ang dalawang mamahaling sasakyan na humahangos paatras papunta sa direction ng truck.

Kaagad nilamon ng kaba ang driver ng truck at butil-butil ng pawis ang agad namuo sa noo nito saka agad na tinapakan ang preno, dahil sa bilis ng takbo nito ay di agad kumapit ang preno ng truck, unti-unti lang bumabagal sa pagragasa pero tiyak na masama pa rin ang magiging impact ng pagbangga.

Ilang metro na lang ang pagitan. Lalong lumalakas ang kalabog ng dibdib ni Lucien habang paoalapit ang truck sa direction niya. At siguradong mababangga na siya ng truck kapag di pa umabante si Vladimyr.

Pero...

Paglingon ni Lucien sa sasakyan ni Vladimyr, nagulat siya ng bigla na lang itong dumaan sa gilid niya na parang sibat. Dinig ang malakas at nagngagalit na pagsadsad ng gulong sa sementadong kalye, kasunod ang nakakabinging lagabog ng pagsalpok ng truck sa kotse.

Hindi sa kanya, kundi ang Lamborghini na biglang pumagitan sa truck at kotse bago pa umabot sa kotse niya ang unahan ng higanteng truck. Na agad na yupi na parang latang binagsakan ng mabigat na bakal. "Argh!"

Napasigaw si Lucien sa biglang pag-yanig ng kotse niya dahil sa pagkabangga. Kaagad niyang pina-abante ang kotse saka inalis sa harap ng Lamborghini ni Vladimyr na noon ay di na ma-hitsurahan ang magandang sasakyan. Kaagad itinabi ni Lucien ang Maybach sa kabilang gilid malayo sa truck na noon ay huminto na rin sa wakas. Mabilis siyang bumaba sa kotse para puntahan si Vladimyr, sa pag-aakala na naroon pa ito sa loob ng sasakyan. Halos di siya makahinga sa sobrang takot na nararamdaman at lakas ng pagwawala ng puso niya ng mga oras na 'yon.

"Vladimyr!"

He shout, calling her name as his gaze planted on the wrecked car. Nanlulumong tinakbo ni Lucien ang wasak na sasakyan mula sa harap ng truck at desperado na sinipat ang loob niyon. Gayun din ang driver ng truck na namumutla na rin sa takot.

"Vladimyr! Where are you?" Sigaw niya muli.

Parang nababaliw na si Lucien nang di makita kahit anong bakas ni Vladimyr sa loob ng sasakyan.

Puno ng pag-aalala, nagpalinga-linga siya at di inaasahang makikita ang babae na nakasandal sa kotse niya habang naninigarilyo. Di alintana ang dugong umaagos mula sa noo at mag galos sa iba't-ibang parte ng katawan, lalo na ang mga malalalim galos sa braso.

Matalim niya iyong tinitigan sabay sugod sa kinatatayuan nito, puno ng galit sa mukha.

Habang si Vladimyr, ay parang wala lang nangyari habang humihithit ng sigarilyo at bubuga ng makapal na usok mula sa bibig.