Wildest Beast (Hillarca Series 01)
Rezoir Israel Hillarca Point of View

I will never forget the day I mostly hated her.

"Ayos lang 'yan Rezoir. Ang mahalaga ay narito ako hindi ba?" ngiti sa akin ni Nana habang tinatapik ang aking likod. Sa kamay nito ay ang aking medalya. Napako ang mata ko sa main gate ng university. Hindi ko alam kung bakit pa ako umasa, hindi naman ito ang unang pagkakataong wala sila sa mga ganitong event. Na kahit pa ilang reward pa ang makuha ko, wala sila sa tabi ko.

"Saang restaurant niyo gustong kumain, Nana?" umiling iling si Nana sa akin at natawa.

"Anong restaurant, hindi na. Ang mas mabuti pa ay umuwi na lang tayo, ipagluluto na lang kita. Ayos ba?"

"But still."

"Sawa ka na ba sa luto ko?" nagtatampo niyang saad. Inakbayan ko siya at nagsimula na kaming maglakad pa punta sa parking lot. "Syempre hindi! Kailan ba ako tumanggi sa luto mo?"

"Ihahain ko lahat ng mga putaheng paborito mo!" magiliw na aniya. Natawa na lamang ako at nailing...kahit papaano ay napawi ang sakit sa dibdib ko.

"You should understand Israel! The girl doesn't have a mother, sa tingin mo ba hahayaan ko siyang lumaking walang kalinga ng isang ina?!" knowing the fact that my mother choose that little kid rather than attend my recognition. It's made me dumb...na pakiramdam ko. Hindi niya ako totoong anak, alam mo 'yon na mas pinipili pa niyang unahin ang batang 'yon kaysa sa sariling anak niya. Galit ako, galit na galit ako lalo na sa batang 'yon.

Kung hindi dahil sa kanya- hindi, kung hindi dahil sa pamilya nila. Hindi sana kami hahantong sa ganito.

"And I don't need you... is that it?" kuyom ang kamao ko. My dad wasn't here, siguro kung nandito man siya hindi rin siya nakikialam sa aming dalawa. After all, my father loves my mother so much to the extent that he even doesn't have a single say about my mom, being a mom to that kid.

Napahilamos sa mukha si Mama. Nagbagsakan na ang kaniyang mga luha. I look away, I'll no have the guts to let her cried in front of me. But now...now that I'm in rage, hinayaan ko lamang siya na lumuluha sa aking harap. Right, I'm so ungrateful son right now. Sinong matinong anak ang magpapaluha sa kanyang mismong ina? I am. F*cking I am. My heart aches...but my face remains stoic as ice.

"It's her birthday son, I promise this will be the last okay. J-Just... let me have the time to say goodbye to her son." She pleaded.

"I'm planning to consider the offer of uncle Lorcan."

"ISRAEL!"

"I can't wait it anymore Mommy! Ilang buwan o taon ka ng na sakanila! She's not even your child!"

"ISRAEL!" sa pagkakataong 'to si Dad na ang sumigaw sa akin. They are shouting my name, but I f*ck*ng don't care about it. Fully in rage I walked out to them, nang makarating ako kung saan ang mga kabayo agad kong inilabas si Samael, my horse. Nakarating ako sa dalampasigan. And I'm right, she was there again... alone. Umigting ang panga ko ng makita siyang umiiyak, my mom as pitying her as shit because that kid was crying nonstop like the world was in the verge of collapsing. Tsk!

I'm planning to look for her longer nang makitang malapit rin ang kanyang mga pinsan. I stared at them. According to Albert Camus, man is the only animal that refuses to be what he is. Maybe Albert Camus was right, I'll choose to be the wildest rather than to be tame by her... attractiveness.

Grow fast child, I will tear you like a piece of glass. That was the plan.

"Are you really going, Israel?" dad asked me. Yes, I took the offer from uncle Lorcan. To study abroad for high schools or maybe in college too. I don't know, depending on the situation maybe I can consider staying there. Nang tagumpay kong isakay ang aking maleta sa compartment ng sasakyan.

"I'm already packing up Dad. For now, I'm really far away from home.. this time." Looking up at our house. I met my mother's eyes, who's on the terrace. We had a fight earlier, kaya hanggang tanaw niya lang ako. I sighed. Dad taps me on the shoulder.

"Soon son, you will understand your mom. Maintindihan mo rin lahat."

Tanaw ang kanyang bulto. Ang huling sinabi ng aking ama ang naglalaro sa aking isip.

Understand.

"Can I?"

May araw o oras kaya na maintindihan ko rin ang lahat gaya ng mga sinasabi nila? Habang paliit na paliit ang larawan ng aming tirahan, ang sa isip at puso ko lang ay kung darating man na magkita kami ng batang 'yon. Siguro aayon rin ang tadhana sa plano ko...if I met her again. Would I understand eventually why people are so...into her?

Maybe not.

Maybe it is.

And yet...the universe is really into my side this time. Or perhaps...it just a coincidence?

Meeting her again never runs to my wildest dream, is fate already opening the gate for me? Or it just fate f*cking around me?

"Midori Constantine Tacata?" reading her name from her resume. And later on, starring a longer hair face. You grew up huh. I bet boys when you are in high school are so smitten. Does she have a boyfriend? Perhaps, did she have it? Sa college kaya, marami rin bang nanligaw sa kanya?

F*ck!

Why am I so curious about those things in the first place?!

E' ano naman kung meron Israel? Ano naman sa'yo!

Oo!

Dapat kunin mo ang pagkakataong ito para maghiganti na. Ano?! Huwag mong sabihing nabighani ka? A what?! Bighani?! Hindi namamalayan bahagyang nalukot ko an ang papel na nasa aking kamay. "Yes sir!" I look at her. But I never thought she would grow beautifully. Goddamn it! How can I tear this woman?!

Mas uminit pa ang ulo ko nang malamang pangalan ng kanyang ina, ang ginamit na pangalan para lamang magtrabaho sa kompanya ko. What are you planning huh? You think I don't know you?

"Excuse me?" I look her directly in the eyes. Her legs are shaking, I don't know if she's aware of it. What a scaredy-cat.

"Ha! I can't believe we met again, ano nga ulit iyong sinabi mo? 'Sa susunod siguraduhin mong wag ng magtagpo ang ating landas, sabi mo nga baka matangay ka ng tuluyan. Malay mo sa tirahan ng pinsan ko ikaw matatangay at 'yon ang iyong kapalaran'," she's trying to look at fierce as lion. Try hard little missy, I'll promise to bit your cheeks soon my lady. Cousin?

Who the f*ck spat those disgusting cheeky lines?

Is it Rav?

Rouston?

Nagdidilim ang mata ko kapag naiisip kong sila nga ang nakausap nito.

"I doubt it though if we can call this coincidence, planado mo ba 'to? And for your information hindi kailanman magiging kapalaran ko ang matangay sa pamamahay ng pinsan mo! At baka nga sampal sa akin ang magiging kahahantungan no'n e'!" she spat, angry.

You're barging at the wrong tree, baby.

I smirked.

But I stop midway, what are you smirking at Israel?! F*cking stop being a child here, there she is...the woman you want to play with. Ngayong siya na mismo ang lumapit, hindi ba dapat ito na ang pagkakataong bumawi? Bumawi sa mga nagdaang taon...nasa harap mo na ang taong siyang dahilan. Who's at fault, why your family was so chaos back then. That day onwards I became as beast as shit.

"Sir, heto na 'yong pina-photocopy niyo." I look at her placing the paper at my desk. Hindi ko siya pinansin, I'm aware she's looking at me intensely. "Sir?"

"Leave it, I check it later." still not looking at her. Rinig ko pa ang buntong hininga niya, suko na? Wala pa ako sa gitna, inis ka na.

A few minutes later. I rang her intercom.

"Yes sir?"

"You photocopied the wrong paper."

"Po? Hindi po ba you are looking-" I cut her.

"Are you saying Miss Tacata?"

"W-Wala po sir, sige po. I'll photocopy the paper you're looking for." napipilitan pa niyang aniya. I heard she wants to experience normal lifes, well young lady this is how it is. What is our so-called, normal life?

"Juice." she asked if I wanted coffee but I answered juice.

"Your juice sir." kunot noo ko siyang tinignan.

"Did I say juice? I said coffee." awang ang bibig niya. She's trying not to say anything, even though I know she want to complain. Back to my business. Ilang segundo pa siyang nakatayo sa gilid ko, pero agad rin namang sinunod ang utos ko. "Heto na po sir," nang makabalik siya.

"Do we have a cake? Wala nang leftover?"

"Wala na po sir."

"Go outside then, buy a cake." I didn't intend to tell her the flavor. But because when she gets back, I already see how tired she is. I coughed.

"Anything sir?" she asked me to wear those fake smiles.

"I'm good, you may go." napangiti ako nang makita ang kuyom na kuyom niyang mga kamao. Why aren't you bursting out your anger? Are you that desperate to have a normal life young heiress?

"Bakit mo pinapahirapan kuya? Pati babae pinapatulan mo na." si Reign.

"You're in love with her?" si Rajih.

"Why the f*ck are you two here?!" I spatted. Sabay silang nagkibit balikat.

"Just checking."

"Wandering."

Napatiim bagang ako at iniwan saglit ang trabaho.

"What is it?" seryosong wika ko. Napatikom bibig si Reign kaya kay Rajih ako tumingin.

"Easy!" while raising his hands in the air.

"Mom is back." si Reign. Nagdilim ang mga mata ko sa kanya.

"What did you say to her, Idris?"

"Wala!" ilang ang kanyang mga mata.

Tsk!

Mom is back. She knows then, when I learn that Mom is here. Hindi na ako masiyadong nag focus sa batang Tacata. Backing to the old me, hanging out with some friends. Playing around again. "Kailan ka ba magtitino, Israel?!" bungad sa akin ni Mommy nang pagbuksan ko siya ng pinto. She's here in my penthouse, of course Idris was the one who told her where I am. After all, that brat was nosy as girl. "It's still morning Mom, can I get a rest please." I groaned. F*cking hangover.

"What?! Did you bang out again last night?!" She is being hysterical.

If I said no, she won't believe me. The reason why I stay silent, when she's nagging me. Hinihilot ko ang ang aking noo dahil sa sakit. Sa huli, she makes a hangover soup for me.

"Stop making a decision you will regret, Israel."

I stop midway when she opens a topic about that little girl. Biting my lips, I tried not to listen to her. But it is so hard when she keeps on talking about her.

"Fire her right away. Don't take her as a thing you want to badly destroy, Israel."

"Don't worry Mom, I won't fire her. She's good at handling my appointments."

"ISRAEL!"

Walang araw na hindi ako sinabihan ni Mommy na tanggalin na nga ang batang Tacata sa aking kompanya. Dahilan rin kung bakit mas gusto ko siyang huwag tanggalin mismo. Isa pa, ilang pagkakataong tinangka ni Mommy na sadyain ako mismo sa kompanya, pero laging out of town kami because of business. And I think it's a good excuse to be away from her kahit saglit. It'n not that I hate her...I just don't get it why. Ano bang meron sa batang Tacata? While plotting my avenge, unti-unti...ako rin mismo ang napaso sa apoy na aking binuo. It's not my plan to be close with her...also not in my wildest dream to have an intimate relationship! I realize, I f*ck up...big time. "You like the girl?" masama kong tinignan si Rouston sa sinabi niya.

"Really?" isa pa 'tong si Rizalde.

"I'm not, okay. Do you think I plant a bomb if I love her?" wika ko sa dalawa. Pero alam ko...f*cking I know that I, myself, are convincing the way it was. Why would I plant a bomb if I love her? Right, I should be. I should not fall for her. Revenge is what I'm plotting here aside from making her carry a pain like I carried back then.

"Malay mo kuya, manhid ka lang." ngisi naman ni Reign na kadadating lang. Masama ko naman siyang tinignan.

"What are you doing here?" wika ko.

We're in Palawan. Some friends of mine got engaged today. My so-called secretary doesn't know about this, siguro ay magtataka 'yon kinabukasan. I sighed when Ravier entered the room while carrying a bottle of rum. "How the hell are all of you here?!" angry I spatted.

"Of course, we're here to relax like you, kuya!" ngisi ni Rajih. Rolling my eyes, of course I will not buy that excuse. Madilim ko silang tinignan. Nagkibit balikat si Rizalde nang mapunta sa kanya ang aking mga mata.

"We're just checking if you're still alive, come on Rez. Don't be so overthinking."

"I'm not an overthinker. I just know that you're plotting something for me."

"Think what you want to think." Rouston stated.

We spent the night talking about some things, a line with work. Perhaps, in life too. Palawan to Manila, the reason why I am kind of dizzy. I closed my eyes to rest a bit, but my forehead wrinkled when I felt a presence beside me. Before I got take an action, Althea is f*cking kissing me. Before I can shove her away, the doors open.

The little Tacata standing at the door...while having a teary eye.

Goddamn it!

Before I will call her name. She turned her back.

"Get out." Trying to be calm as the water.

"What babe? Are you hearing yourself?"

"I. said. get. out. Althea." madiin kong wika. Kita ko kung paano natigilan ang babae, napahilamos ako sa mukha. She tried to touch me but now, I really shove her away.

"R-Rezoir." Calling my name desperately.

"Leave. Before I will destroy the whole you." Pagak siyang natawa.

"You will regret this Rezoir! I will destroy the two of you, kung may bago ka man at hindi na ako!" she left my office furiously. Hindi ko 'yon inalala, hindi ko rin inalala ang kanyang mga salita. Ang mas mahalaga sa akin ay ang nasaksihan ang mga sakit na nakaukit sa kanyang mga mukha. Yes, I'm a jerk. I know.

Did she already fall for me?

Are you falling in love with me, little miss?

Kuyom ang kamaong pinagmamasdan ko ang karagatan. Three days. Three consecutive days she's avoiding me. Dapat maging masaya ako dahil mas mapapadali ang paglayo ko, ang makita siyang nasasaktan ay dapat naging patas na ang laban. After all, I was the first one who's hurting at the first place. Even thought, she's a damn child back then. Patas na! Patas na hindi ba? Why? Why I can't take a day again to be ignored as hell. Should I stop?

"What if I got her pregnant?" nanghihina kong sabi. Natigilan si Rouston, he then opens another bottle of beer and gave it to me. Na agad ko namang itinumba. Iyon rin ang aking inaalala, oo gago ako. Pero tangina, kung may nabuo nga... hindi ko kaya. Hindi ko kayang...balewala ang bagay na 'yon. Ngayong iniiwasan niya ako. Tangina, hindi ko inakala na ganito ang magiging reaksyon ng puso ko.

"Give her money. Pang tustos sa mga gamit na kinakailangan ng bata habang pinagbubuntis niya nga ang anak mo." Rouston ruthlessly said.

I know.

His being serious...at the same time provoking me into being able to spat the truth.

"I just know that she is."

"Hmm, are you afraid?"

"I'm afraid I destroyed my mother's one and only porcelain."

Because really, she's my mother most treasured back then until the end.

"You f*ck up now," he chuckled. Sapo ang noo, hindi ko akalaing ang hindi niya pag pansin sa akin ang siyang magpapaiyak sa akin. Rouston patted my back.

"You know that it's you who will f*ck up in the end," right. I smile wearily.

"I know."

"She's not your sister,"

"She's not."

"You already fall for her, bata pa lang siya. You are just looking for some excuses, Israel. She's my sister, there's no other reason why Mom will be by her side. Choosing her rather than me, Dad cheated," he looks at me intently. "What if that runs in your mind. You are fooling yourself."

"I am?"

"You're a Hillarca, we are Hillarca. Don't underestimate the blood that's running to your veins, Israel. We Hillarca don't cheat, we are true to our words."

When I learn that I am really fooling around. That little Tacata, little miss, my lady...my baby.

Yes, I love her.

But I regret that day. If we didn't fight...maybe she wouldn't be in just a state that makes my heart ache.

"Talagang magiging putangina ka sa aking gago ka! You to fucking dare to laid your fucking dirty hands to my woman!" I'm so f*cking mad as f*ck. Fuck! Fuck! Sonofabitch! I grab his collar with such a force, bawat suntok na aking binibitawan sa gagong manyak na matanda. Habang naririnig ko ang kanyang mga iyak, f*ck! Wala akong makitang ibang kulay kundi dugo, dugong mas ikinainit ng ulo ko.

"Fucking stop now Rezoir! You're going to kill him!" Rouston shouted.

"I am! I will fucking kill this piece of shit!" I shouted.

"Tangina tama na! Parating na ang pulis Rezoir! Wala ng malay ang matanda Rezoir! Tangina! Mawawalan na rin ng malay itong babae mo!" it's not my plan to stop in beating up to his pulp with this f*cking sonofabitch! But hearing about her...kusang tumigil ang mga kamao ko. Agad kong binitawan ang matanda. Siren of the police. Hindi ko alam kung anong nangyari, but I just know that she needs me. Ang mga pinsan ko na ang umasikaso sa lahat. Alam kong kailangan niya ako mismo!

"Go away! I said go away! Hindi kita kailangan!"

I know, she said it out of rage. Baby no, you need me as I need you.

I wipe the blood at the lower part of my lip, Rouston and Reign are trying to stop Theo for beating me up. Pero sinenyasan ko silang huwag makialam.

"Tangina Hillarca! Ilang beses mo pa bang planong saktan ang pinsan ko?!" I let him burst his anger. After all, tama siya...it's my damn fault.

"The two of you do not belong together. Alam na alam mo 'yan, a Tacata will never be with Hillarca!"

"They hate us." My grandfather answered why the Tacata doesn't let us go beyond the boundary of the haciendas.

'And I hated them too." I answered. He chuckled.

"I know. But grandson, I hope there will still be a time that we can reconcile."

"Hope not," I whispered. He just then patted my back. "A Hillarca won't ever be with a Tacata."

Thinking back then, I was once said it too. Oppose to what happening right now, kinain ko rin ang aking sariling salita.

"I love her." I whispered. I can see how my brother surprised, isa pa sanay silang puro ako hind isa mga binabato nila. Ngayon na inaamin ko na sa mismong pinsan ng taong mahal ko, dapat may konting gaan na dapat sa loob ko. Dahil tagumpay ko na ring nasabi, na mahal ko na nga. Mahal ko na ang babaeng Tacata.

"No! Don't! Don't love her..."

"Then. Tell my sister that you didn't love her." Ravier in a stoic face said and beside her is her sister, Lucia. "After all, A Hillarca can't have a Tacata." Napakuyom ng kamao si Theo. Lucia is intently looking at him, Theo then chuckled. "You think you can go beyond the barricade?" he said.

"I will."

"She's falling into your trap. Just stop...stop this nonsense."

"Thaddeus." si Lucia.

"Sa tingin niyo ba kung malalaman ito ni tito Cessair, will he let you be with her daughter?"

'It was just an accident. Rezoir doesn't want to cause this tragedy, Thaddeus!"

"AND F*CK IT IF THAT'S AN ACCIDENT! We all know that he's plotting his own revenge!"

"His not like that." Naluluhang pagtatanggol pa rin sa akin ni Lucia. I shake my head. And I did the best things that I know, they will not take her away from me.

I kneeled.

I beg.

But in the end, she ran away. She left me...out of nowhere.

One weeks.

We are searching her trace nonstop, but still, we can't, I can't replace her. Tulala akong nakatingin sa aking cellphone, nagbabakasakali tumunog ito. Tawag na galing sa kanya mismo, pero kada minuto na sa tuwing tumutunog ito. Hindi ang taong inaasahan ko ang bubungad sa screen, kundi ang mga taong inatasan ko mismo para hanapin siya. Aasa akong magandang balita ang kanilang ibabalita.

"Pasensya na po sir. Wala pa rin po." I sighed.

"Continue searching."

"Yes sir!"

I look at her mini frame at my table here in my office. One weeks, a consecutive day searching for her, while my people are searching for her. I'm here, at work hoping she will be at work. But at the end of the day...she's not. Knowing the fact that she's still traumatized about what happened the other day. Knowing now that she's nowhere to be found. Hindi ako mapakali, na walang gabing hindi ako magiging sa kalagitnaan. Napapanaginipan siya...she's calling for help. I close my eyes. My eyes want to rest, but my heart and body won't let me. My phone rang again. The name of my mother was the caller ID.

I answered it quickly.

"I-Irael..." humigpit ang pagkakahawak ko sa aking phone nang marinig ang iyak niya sa kabilang linya.

"M-Mom..." basag ang boses ko nang tawagin ko siya.

"I-I heard what happened...your lolo's are back in the country. We need to talk."

And I know, I disappointed them.

"Do you really hate that kid, Israel to the points...you play her like a toy." My grandfather looked at me furiously.

Just a heads up: Narugi.com is the only place to read the complete version of this book for free. Don't miss out on the next chapter-visit us now and continue your journey!

"I stop him Papa... but."

"Then you should convince him continuously, Serena!"

"Papa." Tawag ni Papa kay Lolo. "Alam niyo naman kung gaano ko kagusto na magkabati na kami ng kaibigan kong si Vicente! Ano na lamang ang sasabihin niya, kapag nalaman niya ang nangyari sa kanyang apo?! Israel! Hindi kita pinangalanan na Rezoir Israel para lamang saktan at maging gago sa isang babae!"

"I'm sorry..."

"Stop...looking at her."

"Grandpa!"

"You will listen to me! Obey my order! You will stop looking at that kid."

Wala akong laban sa isang Sebastian Gideon Hillarca.

Yes.

I f*cking stop looking for her. He said I'll stop but not my men. That's why my men still continue looking for her. I'm planning to go home when I received a call from inspector Kim. Hindi ko alam kung bakit ang lakas ng tibok ng puso ko, upon looking at his name at my phone screen. I can't go a day without her by my side.

"Good evening Mr. Hillarca."

"Good evening insperctor Kim." I greeted.

"Good news," upon hearing those words. My tears went out. "We successfully found her."

"G-God...thank you. Thank you so much inspector, Kim."

"It's part of my job Mr. Hillarca, she's on an island... and you won't believe what island she is."

Natatawa akong napahilot sa batok.

Baby.

Finally, It's exactly eleven o'clock in the evening. But I can't stop going to hacienda, mabuti na lang at nasakto ang araw na 'to na nasa bakasyon pa rin ang pinsan kong si Rouston. He manured his own private jet, para mas mabilis akong makabalik sa Romblon. When we arrived, the hacienda still so alive. Nana Reming met us in the entrance.

"Ano ba ang mahalagang bagay ang sasabihin mo at bumiyahe pa kayo dis oras ng gabi!" wika ni Nana. Hinawakan siya ni Rouston sa balikat.

"Ang lolo, Nana?" tawag ko sa kanya.

"Nasa kusina," kunot noo na sagot ni Nana. "aba'y nagkakape dahil ginising ko sa mahimbing niyang gising. Ano ba kasi ang mahalagang sasabihin mo Israel, at hindi na maipapaumaga." Aniya.

"Good news one," I said. Nang makarating kami sa kusina ay nagulat pa ako na makitang naroon si Reign. "why are you here?" taka kong saad.

"Ikaw rin kuya, bakit ka nandito?"

"Aren't you still wandering around in the hospital?" He rolled his eyes at me.

"It's not wandering its checking." aniya. Hindi ko na siya pinansin at hindi na ako nagpasikot sikot pa.

"I found her." Bahagyang nabilaukan si Reign. Agad naman siyang dinaluhan ni Nana, nakatanggap pa nga siya ng palo sa likod bago bigyan ng isang baso ng tubig.

"Hindi kasi nag-iingat! Sige sa kain, hindi naman dahan dahanin."

"Sukat at tugma." wika naman ni Rizalde na kapapasok rin sa kusina. When I look at grandpa, titig na titig na siya sa akin. Bahagyang pinagsiklop nito ang kanyang mga kamay, sinulyapan bahagya ang tatlo.

"What about it?" in a stoic face he answered.

"I-I found her...won't you be happy?"

"Are you?"

"I-I a-am..." closing my fist. "I'm happy that I finally found her..."

"And why are you here?"

"Hmm, at sa tingin mo kung ako ang nakikita niya. Matutuwa siya, ganon ba?"

"I know...she won't be happy if she sees me."

"L-Lo...I love her. Alam na alam mo kung gaano ko siya kamahal, hindi ba pwedeng tulungan mo ako kahit ngayon lang. Oo, I was so stubborn and rebel in my entire life. Yes, I built my own company out of pride...but I know, now, and then, I'm still belong to bunch of idiots. I've reflects my own mistakes and decision, I thought...magiging masaya na ako kapag nasira ko siya," pagak akong natawa. "Hindi pala...I will never be happy. 'Cause I was so denial back then even though my hearts screaming a red light I was still choosing the green light."

Napabuntong hininga siya. Isa-isa niya kaming tinignang mga apo niya.

"Love is not a thing you want to play around with. Women have the instinct so do men have too, why do you even choose to play around when your heart knows what to choose." Pangaral niya sa amin. After all, this is Sebastian Gideon Hillarca, a man who was true to his words.

"You're willing to kneel down in front of their clan?" he asked. Walang pag alinlangan akong tumango. Hindi na niya kailangan tanungin dahil kahit sabihin niya pa, ay iyon naman talaga ang gagawin ko. Ang humingi ng tawad sa kaniyang pamilya...luluhod ako hanggat sa mapatawad nila ako.

"Y-Yes...I will kneel down at them to ask for forgiveness...and eventually kneel down again to ask her to marry me." Grandfather chuckled.

"What do you want me to do then?" I sighed. Finally, nagkakaintindihan na rin kaming dalawa sa wakas. Walang masiyadong nasabing kahit ano si inspector Kim ang tanging eksaktong lugar lamang na kinaroroonan ni Azeria ang kaniyang

sinabi.

Chaldene Azeria Tacata.

Name of the woman who can make my heart beat like crazy. Her name was so odds in my lips, but it doesn't hide its...sweetness.

At sinabi ko na nga sa kanila ang aking plano. Alam kong hindi pa rin sapat ang walong buwan para mapawi ang sakit sa kanyang dibdib. Kaya takot ako...sa totoo lang kahit gustong gusto ko na siyang makita. Naroon ang salitang paano, paano kung sa paglitaw ko bigla mas kamuhian niya ako. Paano kung pumunta ako sa lugar hindi ko siya nadatnan...what if she already met someone better than me? Those thoughts, are running my mind.

Dahil alam ko, hindi iyon malabong hindi magkatotoo.

"Sakto, sa isla rin ako pupunta e'. May favor na hinihingi sa akin si Mark." Si Reign.

"Mark?" kunot noo na tanong ni Rouston. Tumango tango si Reign habang binabalatan ang saging.

"Oo, babalik siya sa Manila. May sakit kasi si tita, sakto e' saktong may ojt ako sa hospital na pinagtatrabahuhan niya dati. Pinapapunta niya ako sa isla, mayroon kasi siyang pasyenteng buntis e'. Hindi naman niya maiwan ng basta basta." Kwento niya. Habang ako ay natutulala na. "Bakit? May masama ba akong nasabi?" aniya. At walang sabing kinain ang binalatan niyang saging.

"Your hunch was right?" Rouston asked.

"I-I t-think?" bahagya akong napasandal sa lamesa.

"D-Did Mark say to you who's the patient?"

"What is it? May dapat ba akong malaman?" si lolo. Mariin akong nakatingin kay Reign.

"Of course...not." He chuckled and shrugged. "Hindi ko naman na kasi tinanong, hindi rin kasi ako pumayag agad. But when I learn that sa mortuary next week, mas mabuting sa isla na lang ako pumunta." Agad siyang nakakuha ng batok kay

Nana.

"Hay naku! Ikaw na bata ka bakit ka pa magdo-doktor kung takot ka rin sa patay!"

"Nana naman, bakit ang mga hindi takot sa patay lang ba ang dapat mag doctor?"

"Hindi

per-"

"Oh, iyon naman pala Nana e', judger niyo naman masyado." Sa pagkakataon na 'to ay si Lolo na ang pumigil sa masuway niyang apo.

"Are you saying Israel that there is possibility na mag-ina mo ang pasyente ng pinsan mo?" si lolo.

"Rezoir Israel Hillarca!" sigaw na tawag sa akin ni grandpa.

"Huh?" nanlalaking mga matang ani Reign. Inalalayan naman ni Rouston si Nana. Dahan dahan akong tumango. "What the f*ck?" mura ni Reign. Nahulog pa ang saging na nasa kanyang bibig. Sapo ang mukha.

"I-I know...I didn't think she would run away. Kung alam ko lang na buntis siya, sa tingin niyo ba hahayaan ko siyang lumayo?"

"But you have a hunch about it! You! You should confirm it nang kinutob ka na!"

"G-Grand-" napahilot sa noo si lolo. "Reming, tawagan mo ang ating piloto at mga katiwala sa isla at bukas mismo ay papa-isla ako!" may awtoridad na wika ni lolo kay Nana. Agad naman siyang sinunod ni Nana, habang tulala na naman ang aking kapatid. Alam kong hindi pa kami sigurado, kung si Azeria ba ang pasyente na sinasabi nga ni Mark. Ngayon pa lang ay may pakiramdam na akong siya nga...tang*na hindi mapakali ang puso ko. Tumingala ako, pinipigilan huwag pumatak ang mga luha. "Sige na," pikit ang mga mata ni lolo at bahagyang napa buntong hininga. "umakyat na kayo at magpahinga." Sa pagkakataong ito ay tumingala siya and he look at me straight to the eye.

"Magiging maayos rin ang lahat."

Sana nga...

Sana nga maging maayos ang lahat bukas. Hindi ako dinadalaw ng antok kaya nasa mini terrace ako ng aking silid. Sumandal ako sa bakal at tumingin sa kalangitan. Sa kaliwang kamay ay marahang pinaglalaruan ang alak na nasa baso. "Can't sleep?" Rouston said. Magkalapit ang aming kwarto, sa tapat ko ay ang silid ni Reign at sa tapat ng kanyang kwarto ay kay Rizalde. Habang sa pinakadulong parte ang kay Rajih.

"Yeah," I answered. Paminsan minsang sumisipsip sa alak na aking dala. Tumingin ako sa kanyang banda, gaya ko ay may hawak rin itong in-can na alak. "Thinking those possibilities, I can't rest."

"Why did she run away?" saglit akong natigilan. "Maybe because I f*ck up?" pagak akong natawa, hindi ko alam. Hindi ko talaga alam, dahil akala ko ayos naman kami. Na akala ko sa huli, nagkakaintindihan na rin kami. Yes, partly from that accident I know I'm at fault. Ang plano ko ay magkasama kaming kalimutan ang masalimuot na pangyayari ng 'yon, nanumpa pa ako sa sariling kahit pinagtabuyan niya ako ayos lang. Ayos lang, dahil umaasa akong sa huli kaya ko ring pawiin ang sakit sa kanyang dibdib.

Pero naging huli na ang lahat. Tang*na sa nagdaang walong buwan para akong nawala sa sarili ng walong taon. Oo, alam ko kung gaano ako ka gago. Pero kung siguro kung karma ko man ito, parang ang sobra sobra naman? Ang ginawa ko lang naman ay naging malupit sa kanya habang patuloy ko rin siyang minamahal. Ngunit siguro nga...siguro nga may hangganan ang lahat. Nang dumating ang oras na siya na ang napahamak, durog na durog ako. Sana nando'n ako e', sana ako ang dapat ang naroon.

Ngayon na iniwan niya ako ng walong buwan.

Tama pa ba?

Tama pa bang pumasok ako muli sa buhay niya? "K-Kuya...s-she's p-pregnant..." pagkukumpirma sa akin ni Reign nang dumating ang gabi. Nasa isla na sila ni grandpa, kahit gustong gusto ng paa kong sumakay sa eroplano nitong umaga. Matinding paglalaban sa kagustuhan ang aking ginawa. Kasi alam ko, hindi pa ito ang araw. Pero ngayong kumpirma na...na ako ang ama ng kanyang dinadala. Na sa pagtakbo niya ay nasa sinapupunan niya ang anak ko.

Ang pagbagsak ng baso ang umalingawngaw sa kwarto.

"K-Kuya?"

"A-Ayos...lang ba sila?" kuyom ang kamao ko. Titig na titig sa repleksyon na nasa harap ko.

"A-Ayos lang sila kuya. Ang laki na ng pinagbago ni Azeria, mas tumaba siya ngayon dahil siguro na rin sa pagbubuntis niya." Tumango tango ako, mahigpit ang pagkakahawak sa teleponong nasa tainga ko. "tapos maikli na rin ang buhok

niya hindi tulad ng dati na mahaba."

Parang isang milyon na karayom ang tumutusok sa puso ko, sa puntong nahihirapan ako sa paglunok.

"A-Ano pa, Reign? Ano pa ang nagbago sa kanya?" nanginginig ang boses kong tanong sa aking kapatid. Narinig ko ang kanyang pag tikhim at pag singhot. Pilit siyang natawa.

"A-Ayos lang sila kuya." Aniya.

"M-Mabuti kung ganun. Reign..."

Just a heads up: Narugi.com is the only place to read the complete version of this book for free. Don't miss out on the next chapter-visit us now and continue your journey!

"Hmm."

"P-Pakitignan naman ang mag-ina ko. I d-don't think I will be able to...orge tomorrow."

"O-Oo naman. Titignan ko naman talaga sila, ako na kaya ang nurse niya."

"T-Thanks...bro."

Nang mamatay na ang linya. Napaluhod ako at napasandal sa kama, itinago ang sariling mukha sa tuhod. At doon parang gripo ang mga luha ko. Bahagyang sinusuntok ang dibdib na sa gano'n ay maiwasan kahit paano ang sakit na nararamdaman ko. Dapat matuwa ako dahil buntis siya...nasa sinapupunan niya ang nagpapatunay kung gaano ko siya kamahal. Ngunit sa kabilang banda, ang malaman buntis siya habang...mariin akong napapikit.

Tang*na.

Hindi ko kaya. Hindi ko kayang malamang tama ang hinala ko. Na buntis na siya noon pa mang may nangyaring hindi maganda sa kanya. Narinig ko ang pagbubukas ng pinto ng aking kwarto.

"Naku! Ano bang nangyari Rezoir!" si Nana Reming. Katulad ko ay lumuluha na rin siya. Agad siyang lumapit sa akin at lumuhod sa harap ko, ang paa niya lang ang kita ko. Dahil nga sa nakayuko pa rin ako. Sinong may sabi na hindi marunong

ang mga lalaki? Nahihiya akong ipakita kay Nana ang luhaan kong mukha, ngunit agad niyang hinaplos ang ulo ko at agad niyakap. Ang bigat. Lahat ng parte ng aking katawan mabigat...at wasak na wasak.

umiyak

God...am I a bad son?

"N-Nana...masama ba akong tao?"

"H-Hindi! Huwag mong sabihin 'yan! Hindi ka masamang tao, ikaw ang pinakamabait na taong nakilala ko hijo. Hindi. Hindi ka masamang tao, sadyang hindi...hindi lang pabor sa atin ang tadhana minsan." "G-Gusto ko lang namang mawala ang bigat sa dibdib, Nana. Minahal ko siya...pero tama pa bang nagtagpo muli ang aming landas?"

"May rason ang lahat hijo. Lahat ay may katuwang na dahilan. Magiging maayos din ang lahat." Pagtatahan niya sa akin. Sa gabing 'yon rin mismo ay dinapuan ako ng sakit. Ilang araw kasi akong walang ganang kumain. O kung pinipilit ko

man, kakaunti rin ang aking nakakain. Si Nana ang umasikaso sa akin, sa pagod ay nakatulog ako.

Kinabukasan. Hindi rin nila ako napigilan. Kahit anong pigil ang gawin ni Nana, buo na ang loob kong ngayong araw mismo. Papa-isla ako.

"Paano kung mabinat ka, Rezoir naman." Si Nana. Hinahaplos ko ang kanyang likuran, bahagyang pinapakalma.

"Kayo na muna ang bahala sa hacienda Nana." Suminghot singhot ito.

"Ano ang sasabihin ko sa Mama mo kung sakaling tumawag siya?" nag-aalala niyang aniya.

"Sabihin niyong lumabas ako ng bansa." Napabuntong hininga si Nana. Hindi na siya nag kumento pa, hindi sa wala akong planong sabihin sa kanila ni Papa. Sadyang hindi pa ngayon ang panahon para sabihin sa kanila ang ganitong

pangyayari. Saka na, kapag maayos ko na ang lahat sa pagitan namin ni Azeria.

Ngunit.

"Bullshit Azeria!"

Hindi ko maiwasang ilabas ang frustrated and at the same time...galit.

"T-tangina...walong buwan. Walong buwan akong naghihintay at naghanap! And freaking what?! You're carrying my damn blood, my child! Why?! w-why did you leave without telling me a damn thing huh?!"

She was still there standing...breathing hard...and shaken.

Galit akong humakbang at niyugyog ang kaniyang balikat.

B-Baby... say anything please...isang salita lang...you're killing me.

Nanghihinang binitawan ko ang kanyang balikat.

"A-after a painful event...nakaya mo pa rin akong iwan. You're so cruel, ano bang ginawa ko ha? Anong pwedeng bagay ang maaari mong isumbat sa akin para gawin sa akin 'to?! Ano?!"

"I" nangingilid na ang mga luha sa kanyang mga mata.

"A-ano Azeria? Kahit kasinungalingan na lang, tangina tatanggapin ko!"

Even though...you will lie in front of me baby.

Just...say anything.

But-

She furiously takes a step and bursts out...finally.

"I-ikaw! Ikaw ang mas maraming kasinungalingan rito!" I was hurt. I know, alam kong tama siya. Sa pagitan naming dalawa, oo nga, alam kong marami akong hindi pa nasasabi sa kanya.

"R-really? Saang parte ako nagsinungaling ha? You know that in the first place that what have I done and said it's fucking true Azeria! it's fucking real!!!" pero kahit ganun. Tang*na, naging totoo ako sa kanya.

"R-real? K-kung naging totoo ka, sa tingin mo ba tumakbo ako? Hindi! Hindi ako tatakbo Rezoir kung naging totoo ka man, at isa pa... sino ba ako? I am not even your damn girlfriend! Isa lamang akong babae na kaya mong dalhin sa kama.

Gagawing asawa pero ka pag katotohanan na wala na!"

Taken aback from what she said.

"W-why do you have an idea...like that? How the fuck did you come up with that idea?!"

"I-its Althea! Inalokan mo rin siya ng kasal hindi ba?" pagak siyangg natawa at marahang akong itinulak. "S-she fucking wearing a damn ring, Rezoir! Ako? Ako na inalokan mo pero walang pruweba...ano sa tingin mo ang nararamdaman ko

ha?"

"Kikilalanin kang ama ng anak mo, hindi ba at 'yon naman ang gusto mo?" Umiling iling ako at agad siyang niyakap.

No baby!

No!

Do you think I would even agree to that? Hindi, dapat kayong dalawa...dapat kayong dalawa ang kikilalanin ng mga tao. Kilalaning...mag-ina ko. Mariin akong napapikit, when I open my eyes.. her eyes are bloodshot.

"Y-you know my answer to that Azeria! Hindi ako nagpapakahirap hanapin ka, kung ang nasa sinapupunan mo lang na ngayon ko lang nalaman ang pakay ko. Think again, kung kinakailangang paulit ulit kong sasabihin sayo totoo ako. Gagawin ko, j-just... just don't think of leave me again. If you really love the baby...please let fix this. Kahit hindi ngayon, basta bigyan mo ako ng pagkakataon."

Please baby...

Pakasalan mo ako A-azeria."

"M-marry me.

Umiling siya sa akin. Iwas ng iwas ang kanyang mga mata sa akin. Matinding kirot ang nasa puso ko. H-Hindi na ba niya ako mahal? Huli na ba ako?

Sa kanya ko naranasan ang mga bagay na alam kong malabong hindi hindi ko gagawin noon sa kasalukuyan.

Caressing her belly. From time to time, I'm checking on them.

"Hmm, is he okay? Are you two alright?"

"Were fine," she held my hands. "How about daddy? Sabi ni baby?" I was taken aback when she asked me...if I'm fine. It just a simple question. Pero, ang mga gilid ng aking mga mata...namamasa.

"I'm fine baby...daddy," napatikhim ako at lumapit kay Azeria, pinatakan siya ng isang halik sa noo. "i-is beyond happy." Bulong ko habang magkadikit pa rin ang aming mga noo.

Pero mas kumirot ang puso ko hindi dahil sa sakit...kundi sa saya nang marinig ang mga katagang...aking pinakahihintay.

"I love you Rezoir Israel Hillarca."

"Damn...I'm itching to hear that from you baby. God! I love you too, you and our son's."

Ngayon pa lang...I am thanking him. Thanking him for giving me chance to be happy like this. Na sa kabila ng mga kagaguhan nagawa ko sa mundo, he gave me a woman who's wonderful rather those luxury that I have.

Chaldene Azeria is my luxury that can't be taken away from me...no one.

Running away from me...that's one of the things I can consider as my nightmare. Now that all arounds us are so f*ck up again...why would happiness be taken away from us easily?

"Walang kasalang magaganap Hillarca!" hysterikal na sigaw ni tito Cessair sa akin.

"P-papa..." tawag ni Azeria kay tito, habang agad naman ako nitong kuwinelyuhan.

"Ano pa bang ginagawa mo dito ha?! Sinabi ko ng bumalik ka na sa Manila! Bakit ba patuloy mo pa ring ginugulo ang anak ko? Nakuha mo na ang gusto mo!"

"No sir. You're wrong, hindi ko pa nakukuha ang gusto ko," nagkatitigan kaming dalawa.. "hindi ako aalis rito. Hanggat hindi ko kasama ang anak niyo." "Hijo de puta! Pinaglalaruan mo ba ako ha?! Walang rason para sumama ang an-"

"There is," cutting him, umigting ang aking panga. "she's carrying my child. There's no way in hell na uuwi ako na alam kong nasa sinapupunan nito ang anak ko!"

"B-bakit? Bakit sa kanya pa Azeria?"

Bakit?

Bakit hindi?

"W-what do you mean about that sir? Hanggang ngayon ba...hindi niyo pa rin kami mapatawad?" I just don't know why...ako kasi limot ko na. Tanggap ko na...ang marinig ang mga katagang 'yon.

"Nasa plano mo ba 'to? Plano mo rin bang kunin ang anak ko katulad kung paano kunin ng ama mo ang asawa ko?!" puno ng hinagpis na sigaw sa akin ni Tito.

No.

Hinang hina na ako.

Tito mali ka, kung sana kasi kaya kong sabihin ang lahat ng ganun lang kadali.

"Nagkataon lang na sa anak niyo ako nahumaling sir at walang kinalaman ang ama ko o anong mang planado na iniisip niyo. Tadhana ang gumawa! Pero tangina naman oh, huwag niyo naman kami idamay sa gusot niyong tatlo. Mahal ko 'to

e', mahal na mahal,"

"You're willing to kneel down in front of their clan?"

Grandpa. I am now... kneeling at them. For the man my baby's respected for most.

"Kahit halughugin niyo ang condo ko at patunayan kong planado nga ba 'to, ayos lang. Pero sana huwag niyo namang maging bastardo ang anak ko..."

And the truth has been revealed.

She successfully gave birth to our sons.

I know it was so been at hard at her...gustuhin ko mang manatili sa tabi niya.

I

gave

the

space

she

wanted.

Dahil

"I'll

pronounce

you

now

as

husband and wife!"

alam kong sa kabila rin ng lahat ng 'to. May panahon at oras rin na maging buo at masaya rin kaming magsasama ng mag-ina ko. Na sa kahit puro na lang masamang nangyayari ang umiikot sa paligid naming dalawa.

Sa huli siya pa rin ang babaeng ihaharap ko sa altar. Na ilang subok pa man ang gawin sa amin ng tadhana, siya pa rin ang aking pipiliin at mamahalin magpakailanman. "I love you Mrs. Hillarca." ngiting wika ko sa aking asawa nang ipikit na niya ang kanyang mga mata. Ilang segundo pa ay mahimbing na ang tulog niya, saka naman ako tumayo para bisitahin rin ang anak ko sa kabilang kuwarto.

Kung noon ang gusto ko lang nung ako ay bata pa ay ang maging normal at buo rin ang aming pamilya. Pero may ibang plano ang diyos, oo, hindi kailan man nagloko si Papa kay Mama. At si Mama naman ay hindi nagkulang bilang isang ina,

siguro kulang at hindi aayon ang tadhana sa tuwing gusto niyang bumawi sa akin. Sa puntong naroon na nga, magulo na ang pamilyang binubuo nila. Pero hindi ko inakala...kay Azeria pala na ka sentro lahat. Bago maging mapayapa at buo muli ang pagsasama ng pagitan ng mga angkan ng mga Hillarca at Tacata. Dapat ko munang unawain ng maigi ang kanilang lihim...dahil doon ang starting point at ang end point.

And here it is, my end point.

The happy Family we're building now aside from the fact that our parents back then didn't succeed to have. There is still a chance...and I'm starting to take those chances. It was okay to be a villain once in our life but at the end of the road we're still back to ourselves. I became a wildest in the middle but has been fixing my fascinating heiress at the end point.